Mücahit Bilici

Kürt siyaseti içinde halktan gelen popüler basınç, Kürt siyasetini askeri vesayetten çıkmaya zorluyor. Bunun gel ve gitleri Demirtaş eşlerinin (çiftinin) eşsiz ve başkansız (eşbaşkansız) çıkışlarında yansıma buluyor denebilir. Bu çıkışlar mahçup ve mütereddit ama siyaseten doğru istikamette olmanın bilincinde çıkışlar gibi görünüyor. İlgi ve destek görüyor. Kürt siyaseti üzerinde askeri vesayetini sürdürmek isteyen totaliter örgüt ise Kürt siyasetinin ne Kürt ne de siyaset olmasına izin vermeyen tahditlerle çerçeve oluşturmakta ısrar ediyor. Kürtler adına hareket iddiasındaki silahlı örgüt başarısız olduğu gibi Kürt demokrasisinin hakettiği politik hasılatı toplamasına da engel olan bir konumdadır.

Kürt siyaseti içinde halktan gelen popüler basınç, Kürt siyasetini askeri vesayetten çıkmaya zorluyor. Bunun gel ve gitleri Demirtaş eşlerinin (çiftinin) eşsiz ve başkansız (eşbaşkansız) çıkışlarında yansıma buluyor denebilir. Bu çıkışlar mahçup ve mütereddit ama siyaseten doğru istikamette olmanın bilincinde çıkışlar gibi görünüyor. İlgi ve destek görüyor. Kürt siyaseti üzerinde askeri vesayetini sürdürmek isteyen totaliter örgüt ise Kürt siyasetinin ne Kürt ne de siyaset olmasına izin vermeyen tahditlerle çerçeve oluşturmakta ısrar ediyor. Aslında Türkiye toplumu marjinallikte ve anti-siyasette ısrar eden bu totaliter kelepçe yüzünden Kürtlerin halktan gelme ve insani olan yüzüyle karşılaşma imkanını bulamıyor. Kürt siyasetçileri de bu kelepçeden kendilerini kurtaramadıkları ölçüde (mecliste veya hapiste) kendi olamıyorlar.

Kendi olamayan hiçbir insan veya hareket başarılı olamaz. Bu kendi olmak illa Kürt olmak değildir. Kendi olmak, kendiyle barışık olmak demek. Kim olursan ol. Samimiyet içinde olmak. Dindarane dilde buna ihlas denilir (bu kelime de bazı tüccarlarca kirletildi maalesef). İhlasın maço versiyonuna mertlik denilir. Zeytinyağında ihlas (halislik) katışıksızlık demek. Peki siyasette ihlas nasıl olur? Siyasette ihlas halka yakınlıktadır. Halktan olmaktadır. Siyaset halkta olmayanı sunmak için bile yapıldığında bu halka doğru olmalıdır. Yoksa halkı kendi ideolojik ezber ve çerçevesine bir figüran olarak gören ve kullanan hareketler siyasi ihlastan, demokratik samimiyetten, beşeri mertlikten ve dolayısı ile politik başarıdan mahrum hareketlerdir.

Kürt siyaseti bu tür bir netlikten ve siyasi ihlastan maalesef uzaktır. Bugün Kürt siyasetindeki pek çok renk (mor, yeşil, pembe vesaire) eğreti ve kadük renkler olarak Kürt kimliğinin üzerine serpiştirilmiştir. Fazilet gibi görünen bu renkler toplumsal karşılığı olmayan ideolojik gösterişin, entelektüel çiğliğin ve siyasi bir hamlığın yansımalarıdır.

Samimi bir Kürtlüğün bütün Türkiye’de yani hem Türkler hem de Kürtler nezdinde yankı ve sempati bulması pekala mümkündür. Ama ne Kürtlükten utanma ve sakınma çırpınışlarının ne de Türkiye’ye yönelik sığ bir adavetin bir getirisi var. Mevcut siyaset biçiminin ne Kürtlere ne de Türklere bir faydası oluyor. Hatta ikisine de zarar veriyor. Bir ayakbağı gibi yer işgal ediyor. İşlevsiz olduğu için acınma ve nefret celbediyor. Halbuki ihlasın (yani özgüvenli bir samimiyetin) ilk mucizesi (büyülü eylemi) muhatabı saygıya mecbur bırakmasıdır. Kürt siyasetinin ilk ödevi Kürtlerin saygınlığını (yeniden) kurmak olmalıydı.

Kürtler adına hareket iddiasındaki silahlı örgüt başarısız olduğu gibi Kürt demokrasisinin hakettiği politik hasılatı toplamasına da engel olan bir konumdadır. Ortalama vatandaşın ferasetinden yabancılaşmış bu arkaik siyaset çerçevesinin daha fazla ne kadar dayanabileceği merak konusu. Çünkü hep boyundan büyük işlere girişmeye alışmış bir Kürt siyasetinin halk tarafından rehabilitasyonu ancak gelgitli bir öğrenme süreci ile gerçekleşebilir. Askeri olarak bitmiş bir örgütün siyaset üzerindeki vesayetinin de bitmesi gerektiğini artık herkes görüyor. Kürt siyasetinin samimiyet için özerkleşmesi gerekiyor. Ya imana gelip halka biat eder ya da halk bu kadar tutarlı bir beceriksizliğin masum olamayacağını görüp temsiliyetini başka yerde aramaya başlar.

Kaynak: Serbesiyet