Güney Kürdistan’da Enfal (soykırım) süreci 1983 Temmuz’unun sonunda Barzani erkeklerinin katledilmesiyle başladı.
Baas rejimi, 31 Temmuz 1983 yılında Barzani aşiretinden yaşları 10 ile 85 arasında 8 bin erkeği aynı gün evlerinden alıp Irak’ın güneyindeki Musenna kentine götürerek katletti. Bu olay tarihe “Kürt Enfali”nin ilk aşaması olarak geçti. Aradan 37 yıl geçmesine rağmen Barzan Enfali’nin yaraları hala kanamaya devam ediyor.
37 yıl önce Irak’ta diktatör Saddam Hüseyin liderliğindeki Baas rejimi askerleri, Barzan bölgesinde sırf “Kürt” oldukları için Barzani aşiretinden 8 bin erkeği evinden çıkarıp zorla Kuştepe’deki toplama kampına götürdü. Ardından 31 Temmuz 1983 günü “Kerkük’te toplantıya götürülecekleri” belirtilen bu insanlar Topzawa ve Irak’ın güneyindeki Musenna kentine bağlı Nugreselman ve Erer çöllerine götürülerek canlı canlı toprağa gömüldü.
2011 yılında Irak Yüksek Ceza Mahkemesi, Barzanilere karşı uygulanan bu katliamın “” soykırım” olduğuna karar verdi ve hem savaş suçu ve hem de insanlığa karşı işlenmiş bir suç olduğuna karar verdi.
Irak Yüksek Ceza Mahkemesi 2011 tarihli 4 C-1 nolu kararıyla Barzanilere karşı uygulanan katliamı soykırım olarak tanıdı. Fakat maalesef o günden bugüne ne Irak Parlamentosu mahkemenin bu kararını tasdik edebildi ne de Irak hükümeti bu karar üzerine icrai bir karar aldı.
Baas rejimi 31 Temmuz 1983’te bir günde 8 bin Barzaniyi katlederek toprağa gömdü. Ardından 1988 yılında başlatılan ve 8 aşamada devam eden Enfal Sıykırımı sürecinde 182 bin Kürt daha toplu olarak Irak’ın gündeyindeki çöllere götürülerek katledildi.
İlk kez 2005’te toplu mezarların açılmaya başlanmasının ardından aynı yıl 503, 2014’te de 93 kişiye ait kemikler Semawa ve Nugreselman çöllerinden çıkarılarak Kürdistan Bölgesi’ne getirildi.
Aradan onlarca yıl geçmesine rağmen Barzan Enfali’nin yaraları kanıyor. Yaranın kanamasdının bir nedeni de Baas rejimi tarafından Güney Kürdistan’da Kürtlere uygulanan büyük soykırımın hala uluslararası toplum tarafından “soykırım” olarak kabul edilmemiş olmasıdır.