Nüfusun %20-25’ini değil de, %3-5’ini oluşturuyor olsalardı; belli bir bölgedeki nüfusun büyük çoğunluğunu oluşturmak yerine bütün ülkede çok daha dağınık bir şekilde yaşıyor olsalardı, Kürtler asimilasyona belki bu kadar direnemeyeceklerdi. Bir de tabii, son dönemde Irak ve Suriye’de siyasi varlık kazanan ve kendi kendini yöneten, kendi dilinde eğitim sistemi kuran Kürtleri unutmayalım. Böyle bir denklemde, Türkiyeli Kürtlere “susun oturun, Türk olun, halinizden memnun olun; yoksa sopalarım” demenin bir anlamı olabilir mi? Hala böyle bir şeyin anlamı olabileceğini düşünmek büyülü düşünceden medet ummak değil mi?
Büyülü düşünceden medet ummayanlar için Kürt sorununda mevcut statüko sürdürülebilir değildir. Mevcut şiddet politikaları, Kürt sorununu yatıştırmak yerine, tam tersine parçalanma / bölünme arzularını kışkırtmaktadır. Tüm ülkeyi tahrip etme potansiyeli cabası.
Ülkedeki çoğunluğu oluşturan milliyetçi / muhafazakâr / ulusalcılar açısından denenmedik iki yol kalmıştır:
1) Büyülü düşünceyi iyice abartıp psikopatik bir psikoza bağlayarak soykırım yoluyla “çözüm” denemek veya 2) eşitlik ve demokrasiyi temel alarak barışçıl bir çözümü denemek.
Uluslararası bağlam izin verse, başlarına bir şey gelmeyeceğinden emin olsalar, soykırım yolunu tercih edecek çok sayıda yurttaşımız olduğunu biliyoruz ama o yola izin verilmez. Anlayana tek yol kalıyor…
HDP milletvekillerine dokunmak, Kürt sorununda meclisi anlamsızlaştırmak hangi yola, nasıl hizmet eder, çok açık değil mi?
Dokunulan her HDP milletvekili için daha çok Kürt gencinin dağa gideceğini, daha çok şiddet ve savaşa dolanacağımızı ve giderek bu iki halkın daha az birlikte yaşamak isteyeceğini anlamak bu kadar zor mu?
Murat Paker’ın yazısı
http://t24.com.tr/yazarlar/murat-paker/buyu-yapsak-kurt-sorunu-biter-mi,15001