MHP lideri Devlet Bahçeli 22.Ekim.2024 günü partisinin grubunda yaptığı konuşmada “Abdullah Öcalan’ın TBMM’de Dem Parti grubunda PKK’ının kendisini lağvetmesi ve silah bırakması çağrısını yapabileceğini” söylediğinde hemen herkeste şaşkınlık yaratmıştı. Şaşkınlığın asıl hedeni ise bu çağrıyı Devlet Bahçeli’nin yapmış olmasıydı.
Bahçeli bu beyanını bugüne dek hemen hergün tekrarlamaktadır. Ama hemen arkasından da “Türkiye’de Kürt sorunu yoktur “ vurgusunu da yapmaktadır.
Bahçeli’nin çıkışı spontan bir çıkış değildi. Devlet bunun çalışmasını çeşitli kademelerde ve İmralı’da uzun zamandan beri yapmaktaydı.
Bahçeli’n bu çıkışı beni arşiv belgelerine yöneltti. 104 yıl önce TBMM’nin 17, 19, 24 Mart ve 7 Nisan 1921 tarihli oturumlarında Kürt sorunu gündeme gelmiş ve ve 17 Mart 1921 tarihli oturumda meclis başkanı, “Kürdistan meselesi diye bir mesele mevcut değildir” derken bunun dayanağını Kürdistan illerindeki sözde Kürt temsilcilerinin gönderdikleri telgraflara dayandırıyordu.
Bugün de Bahçeli’nin “Kürt meselesi yoktur” derken bu belirlemeyi bayrak gibi sallayyıp kapı mapı dolaşan sözde Kürt temsilcilerine yaptırmaktadırlar.
1921 yılında “ Kürdistan meselesi” yoktur diyen sözde Kürt tamsilcilerinin kimler olduğunu Kürtlerin bilmesi gerektiğine inanıyorum. Bu telgrafları gönderen kişilerin Kürtleri ne karar temsil ettikleri bir yana, bu isimlerin ve aşiretlerin ne kadarının gerçek olduğu da kuşkuludur.
1 – TBMM’nin 24 Mart 1921 tarihli oturumunda, “Kürdistan meselesi mevcut olmadığına” ilişkin telgrafın imzacıları:
Midyat’ta Salhan Aşireti Reisi Ramazan Ağa, Çemişkezek Belediye Müfettişliği, Hüseyinkef aşiretleri ve ahalisi, Şirvan Müdafaa-i Hukuk Cemiyeti, Kangal’da Canik Aşireti Reisi Mustafa Bey, Bitlis Meşayihinden Abdülbaki Efendi, Palo ahalisi, Bitlis’te Meşayihten Şeyh Alâeddin, Hizan’da Selâhaddin Ağa, Ahlat eşrafı, Şırnak eşrafı, Şırnak Aşiret Reisi, Hısnımansur ahalisi, Kâhta aşiret reisleri.
2 – TBMM’nin 7 Nisan 1921 tarihli oturumunda ise bölgedeki Arap ve Kürt aşiretlerinin Elcezire Hareket-i Vataniye Reisi Mirliva Hacim Paşa vasıtasıyla gönderdikleri telgraf okunmuştur. Bu telgrafta, Londra’daki barış konferansının Arap ve Kürtlerin ayrılmak istedikleri hakkındaki Avrupa devletlerinin propagandasının protesto edildiği, bunun aksine Kürt ve Arap unsurların birlik fikrini daha fazla güçlendirdiği ifade edilmektedir.
Devlet bürokrasisi tarafından kaleme alının bu telgrafların imzacılarının gerçekliğinin güven vermediği ne kadar da açık.
Devlet bugün de kendi yazdığı seneryoyu sözde Kürt temsilcileri olduğu söylenen figürlere oynatmaktadır.