Hüseyin Şahin

Arap Baharı’ndan bu yana Suriye, kimi güçler tarafından işgal edilmiş ve bu haliyle zaten yamalı bir bohçayı andırıyordu. Bundan kastım, Suriye bir yandan Rusya, Türkiye, ABD, İran, diğer yandan da Rojava Kürtleri (kendi toprakları olan) tarafından ilhak edilmişti. Böyle bir Suriye’nin uzun vadede ayakta kalabilmesi beklenemezdi. Esad rejimi, ölüm döşeğinde suni teneffüslerle ayakta duran bir yapıdaydı. Bu rejim, başta İran ve diğer yandan da Rusya desteğiyle bugünlere kadar gelebildi.

9 Ekim 2023’te Hamas’ın İsrail’e saldırması bir milat oldu. Bu saldırıyla birlikte sadece Ortadoğu’da değil, adeta tüm dünyada yeni bir sayfa açıldı. Kartlar yeniden karılıyor, saflar buna göre belirleniyor. İran, Yeşil Kuşak hikayesi ile adeta Ortadoğu’yu ve özelde Esad’ın Suriye’sini bir ahtapot misali sarmalamıştı. 9 Ekim 2023 Hamas saldırısıyla İsrail, İran’ın kollarını budadı ve Esad çıplak kaldı. İsrail rejiminin bu kararlı tutumu ve tavrı, bölge devletlerine adeta ders niteliğinde oldu. Güçten ve takatten düşmüş bir İran’ın Suriye rejimine kol kanat germesi artık beklenemezdi. Bunu gören Rusya da Esad rejimine olan desteğini ebediyen sürdüremezdi.

Esad, HTŞ (Heyet Tahrir el-Şam) denilen bir örgüt tarafından korkutularak Rusya’ya demirlemek zorunda kaldı. Esad, kendi sonunun da bir Kaddafi, Saddam gibi olacağını bildiğinden hiçbir direnme göstermeden Suriye’yi terk etmek zorunda kaldı.

Bazı şeyler asla tesadüfi değildir; HTŞ de öyle. HTŞ’ye şahsen çok uzun bir ömür biçmiyorum. Çünkü bileşenleriyle HTŞ’nin uzun vadede ayakta kalabilmesi mümkün değildir. Kanımca bu bir geçiş sürecidir ve bu hamur daha çok su alır.

ABD’de Biden yönetiminin gideceği biliniyordu. Trump’la birlikte, özellikle Ortadoğu’da birçok şeyin eskisi gibi olmayacağı da görülüyor. Bundan hareketle herkes bu coğrafyada pastadan bir dilim kapma peşindedir. 9 Ekim 2023 Hamas saldırısıyla birlikte, Suriye’nin düşeceğini hisseden Türkiye rejimi elini çabuk tutarak Kürtler kartını yeniden oynamaya ve karmaya çalışıyor. Bunu fark eden Türkiye, ateşin kendisine daha fazla zarar vermesini önlemek için DEM Partisi ve Apo ile flört etmeye başladı. Bunu Bahçeli üzerinden yapmaları, Apo’yu Meclis’e çağırmaları bu işin ciddiyetini bize adeta göstermektedir. Kürtleri yeniden keşfetmişler gibi, “Bayram değil, seyran değil, eniştem beni neden öptü” misali bir hinlik düşündükleri ortadadır. Bu oyuna Kürtler, hiç olmazsa bu yüzyılda gelmemelidir. Kürtlerin ensesinde boza pişirilmesine müsaade edilmemelidir.

Türk devletinin tüm hesabı, Kürt annesini görmemeye kurgulanmıştır. Bir yandan devlet aklı ve Devlet Bahçeli, Apo’yu Meclis’e davet ederken, diğer yandan hem Rojava hem de Güney Kürdistan’a Türkiye’nin saldırılarında gram kadar bir azalma olmamıştır. Devlet aklı ve Bahçeli, Kürtlere bir kıyak geçecekse bunu Apo’yu Meclis’e davet etmeden de yapabilir. Bunu Kürtlerin tüm haklarını Anayasa’da güvence altına alarak gerçekleştirebilirler. Kimse onların elini kolunu bağlamış değil. En kestirme ve en ucuz yol da budur kanısındayım. Bu yolla akan kan durur, sermaye ve ekonomi savaş meydanlarında çarçur edilmez.

Aksi takdirde Kürt şair Eskere Boyik’ın dediği gibi, “Ez zanım Kurdistan çebe, irobe anji sibebe, ez zanım Kurdistane çebe.”

Bu güzel günlerin yolunu bir yandan ABD, diğer yandan ise İsrail açmıştır. Kürtlere düşen yegâne görev, güçlerini birleştirmek ve yeni Ortadoğu denkleminde yerlerini almaktır. Bunun için hem dost hem de kuzu postuna bürünmüş kurtlar iyi ayırt edilmelidir. Eskiden ve hâlâ günümüzde bile İsrail’e karşı kurşun atmayı bir nevi farz saymak, Türk solcularının Kürt solcularına bulaştırdıkları en büyük hastalıktı. Bu bir devlet aklıydı ve bu akıl Türk solcuları üzerinden Kürtlere sinsice hipnotize edilmişti.

Türk solcularının bu dönemde yapacakları en hayırlı iş, Kürtlerin yakasından bir an önce düşmeleri olmalıdır.

Büyük bilge Ahmede Xani’nin dediği gibi: İTTİFAK, inadına İTTİFAK.

Değerli okurlar, hepimizin yeni yılı kutlu olsun. 2025 yılının biz Kürtlere güzel bir müjdesi olsun.